جعفربای
جعفربای
یکی از طوایف دوازدهگانهی یموت (اتحادیه و سعدوندیان. 1360/34)، کتابچهی نفوس استرآباد در 1296ق (1258ش) مینویسد: «طایفه ترکمانهای شرف که مشهور به جعفربای میباشند سه[1] تیرهاند از قرار تفصیل ذیل: [اقورجلی]، یارعلی، نورعلی[2] جمعا این سه طایفه دوازده فرقهاند. دو فرقه [تیره] اقورجلی، [پنج فرقه] تیره یارعلی:
1ـ ارخکل 2ـ قزلسقّالی 3ـ ایریطوماج 4ـ اونقطوماج
5 ـ بورقازچوکان ... نور علی نیز پنج فرقهاند: 1ـ حسینقلیکر 2ـ پنککوتک 3ـ قرنجیک 4ـ قازلیکر 5ـ کلتهقرجه (ذبیحی و افشار.1363/249)، میرزا سراجالدین در حدود سال 1321ق (1282ش) در مورد جعفربای مینویسد: «متمول[ترین] و با قوتترین ایلات ترکمان جعفربای است. بسیار با استعداد و بسیار اهل داد و ستداند. زراعت و تجارت خوبی هم میکنند. لتکای[3] زیادی در دریا دارند. ماهیگیری هم خیلی میکنند. تجار با ثروت بسیار دارند که همهی آنها با روسیه رفت و آمد دارند. در اوبههای خودشان عمارتهای تختهای عالیجنابی ساختهاند.» (میرزا سراجالدین. 1369/276)