ظفر بن مهدی علوی استرآبادی

اثر آفرينان استرآباد و جرجان (استان گلستان)

ظفر بن مهدي علوي استرآبادي

قرن 5 هـ.ق.

محدث و فقيه شيعي، «ابوالفضل ظفر بن مهدي بن محمد بن جعفر بن محمداکبر بن جعفر الملک بن محمد بن عبدالله بن محمد بن عمر بن علي بن ابيطالب» عليه السلام، از سادات شريف «جرجان» و «استرآباد» است. او را «ظفر عمري» و «ابنداعي» نيز خواندهاند.

پدرش از محدثان و صاحب علم نسب بود. و در «قزوين» از شيوخ خود احاديث امام علي بن موسي الرضا عليه السلام را نقل ميکرد.

ظفر از پدر خويش حديث روايت ميکند. او نزد «ابوالفتح کراجکي»، «زيد بن اسماعيل حسني» و «قاضي ابواحمد ابراهيم بن مطرف بن حسن مطرفي» فقه و حديث را آموخت.

سيد ظفر به شغل تجارت نيز اشتغال داشت و صاحب ثروت زيادي بود. مدتي در «نيشابور» زيست. شاگردان زيادي نزد او درس خواندند و فقه و حديث فراگرفتند. از آن جمله: «ابوالفتوح نصر بن حسين بن ابراهيم غضائري»، «ابوسعد مظفر بن عبدالرحيم بن علي حمدوني»، «ابوسعد عبدالکريم بن حسين ديباجي استرآبادي»، «علي بن قاسم بن رضا حسني» و «ابونصر سعد بن محمد بن عبدالملک نعيمي» را ميتوان نام برد.

راوياني چون «قاضي ابوالقاسم عبدالواحد بن محمد بن عبدالواحد مدني» از او حديث نقل کردهاند.

آثار:

امالي

اين اثر را بزرگان علم رجال و حديث به نام او ثبت کردهاند. ليکن تاکنون هيچ اثري از آن ديده نشده است.

نسخه‎هاي خطي:

تاکنون هيچ گزارشي از نسخه‌هاي خطي اين اثر شناسايي نشده است.

نسخه‎هاي چاپي:

چاپ نشده است.

منابع:

اعلام المولفين الزيدية 519؛ امل الآمل 2/24 ،140؛ الانساب سمعاني 4/241؛ التدوين في اخبار قزوين 3/10؛ تنقيح المقال 2/112؛ الجواهر المضيئة 50؛ رياض العلماء 3/55؛ طبقات اعلام الشيعة (الثقات العيون) 2/99؛ فهرست منتجب‌الدين 104؛ المنتخب من السياق 424؛ موسوعة طبقات الفقهاء 5-150-151.