لاملنگ
لاملنگ
Lāmalang
روستایی در دهستان انجیراب، بخش مرکزی شهرستان گرگان، استان گلستان.
لاملنگ، لامی لنگ[1] لام لنگ[2] و به گویش تبری زبان‌های سرزمین گرگان «لابیلنگ» در 3 کیلومتری غرب گرگان و در نقطه‌ی ً41 َ51 °36 عرض جغرافیایی و در نقطه‌ی ً9 َ22 °54 طول جغرافیائی با ارتفاع 26 متر از سطح دریا قرار دارد.[3]
روستای لاملنگ از شمال به زمین‌های زراعی و روستای قلعه محمود، جنوب به زمین‌های کشاورزی و خیابان انجیراب. شرق به زمین‌های زراعی و روستاهای زنگیان، ابراهیم آباد و اُجابن و غرب به روستای عیسی‌محله و جاده روستای هاشم‌آباد منتهی می‌گردد. وجود تپه معروف به «تپه لاملنگ» نشانگر قدمت تاریخی این منطقه است که به علت اهمیت تاریخی با شماره 29859 در سال 1389 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید. علاوه بر این وجود امام‌زاده سلیمان بن زین‌العابدین و سنگ‌مزارهای قبرستان آن، واقع در شمال روستا، نشانگر پیشینه این منطقه است. در وقف‌نامه خواجه مظفر الدین پتکچی به سال 919ق، نامی از «قریه لامیلنگ» آمده که در غرب قریه لله‌فن قرار داشت.[4]
لاملنگ در عصر قاجار از روستاهای بلوک سدن رستاق استرآباد بود. مکنزی در سفرنامه شمال خود از لانیلنگ[5] ملگونف از لامیلنگ[6] و رابینو از لامیلنگ[7] یاد می‌کند.
این روستا همچون دیگر روستاها ولایت استرآباد، از ناامنی سال‌های پایانی عصر قاجار بی‌بهره نبود، چنانچه گزارش‌هایی از سرقت توسط ساکنان نواحی شمالی وجود دارد.[8] قدیمی‌ترین آمار جمعیتی لاملنگ متعلق به سال 1276ق است که در آن این قریه دارای 13 خانوار با 58 نفر جمعیت بود که از این تعداد، مرد زن‌دار 13 نفر، زن شوهردار 14 نفر، مرد بی‌زن 5 نفر، زن بی‌شوهر 4 نفر، پسر صغر 13 نفر، دختر کبر 2 نفر و دختر صغر 7 نفر بود.[9] جمعیت لاملنگ در سال 1296ق دارای 43 نفر اعلام شد.[10]
آمار جمعیتی لاملنگ در فاصله سال‌های 1335 تا 1395 به شرح ذیل است.[11]
|
سال |
خانوار |
جمعیت |
|
1335 |
* |
180 |
|
1345 |
77 |
417 |
|
1355 |
102 |
614 |
|
1365 |
149 |
789 |
|
1375 |
180 |
819 |
|
1385 |
137 |
558 |
|
1390 |
177 |
572 |
|
1395 |
192 |
624 |
اهالی لاملنگ تماماً مسلمان شیعه مذهب هستند که به زبان تبری تکلم می‌کنند. آنها دارای حدوداً 500 هکتار زمین با نام‌های خط گاز بالا و خط گاز پایین هستند که در آن به کشت و زرع محصولاتی چون گندم، کلزا، سویا، شالی و ... مشغولند. آب آنها در گذشته از طریق رودخانه انجیراب و قنات تأمین می‌شد، اما امروزه از طریق حفر چاه تأمین می‌گردد. ساکنان لاملنگ دارای نام خانوادگی لاملنگ، احمدی لاملنگ، نوروزی لاملنگ، اکبری لاملنگ، بابازاده، حسینی، حیدرآبادی، مشکانی، حکم آبادی، سدیدی، نیک‌پیام، همت خواه، مهدوی، خانبیکی و ... هستند.[12]
این روستای دارای یک باب مسجد، یک حسینیه، دبستان ابتدائی مختلط و خانه بهداشت است و اهالی اموات خود را در امام‌زاده سلیمان واقع در شمال روستا دفن می‌کنند که با دیگر روستاهای اطراف مشترک است. لاملنگ در جنگ تحمیلی ایران و عراق یک نفر شهید داشته است.
منابع:
- ذبیحی، مسیح. (1389) گرگان‌نامه. تهران. انتشارات بابک.
- رابینو، یاسنت لوئی، (1383) مازندران و استراباد. تهران. شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
- سازمان نقشه برداری کشور، پایگاه ملی نام‌های جغرافیایی ایران. قابل دسترسی در: https://gndb.ncc.gov.ir
- ستوده، منوچهر. (1377) از آستارا تا استارباد ج6 تهران. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
- قورخانچی، محمد علی. (1360). نخبه سیفیه. .به کوشش: منصوره اتحادیه و سیروس سعدوندیان. تهران: نشر تاریخ ایران.
- خانبیکی، مرتضی (1402). دهیار روستای لاملنگ.
- لغت‌نامه دهخدا (1377). جلد سیزدهم. زیر نظر دکتر محمد معین و دکتر سید جعفر شهیدی. تهران. دانشگاه تهران. موسسه لغت‌نامه دهخدا.
- مرکز آمار ایران. درگاه ملی آمار. نتیجه سرشماری نفوس و مسکن. قابل دسترسی در:https://www.amar.org.ir
- مقصودلو، حسینقلی (1363). مخابرات استراباد. تهران: نشر تاریخ ایران
- مکنزی، چارلز فرانسیس.(1359) سفرنامه شمال. ترجمه منصوره اتحادیه. تهران. نشر گستره
- ملگونف (1364). سفرنامه ملگونف به سواحل جنوبی دریای خزر. تهران: انتشارات دادجو.
[1] . ستوده، (1377). ج6 ص 281
[2] . دهخدا، (1377). ج 13 ص 19570
[3] . سازمان نقشه برداری کشور.
[4] . ستوده، (1377). ج6 ص281
[5] مکنزی، (1359). ص183
[6] . ملگنوف، (1364). ص66
[7] . رابینو، (1383). ص192
[8] . مقصودلو، (1363). 771-696
[9] . قورخانچی، (1360). ص116
[10] . ذبیحی، (1389). ص 247
[11] . مرکز آمار ایران
[12] خانبیکی، مرتضی (1402)