حسين (حسن) خضر شاه استرآبادی
اثر آفرينان استرآباد و جرجان (استان گلستان)
قرن 9هـ.ق.
اديب، شاعر و خوش‌نويس قرن نهم هـ. ق.، از بزرگ‌زادگان «استرآباد» و معاصر «امير علي‌شير نوايي» بود. او خط نستعليق را نزد «مولانا جعفر» آموخت و خود با تمرين فراوان به مقام استادي دست يافت.
از شرح احوال «خواجه حسين خضرشاه» بيش از اين مطلبي در دست نيست. تنها آگاهي ما از او اين است که در «استرآباد» ديده به جهان گشود و هم در آنجا زيست و زندگي را بدرود گفت.
قبرش را روبروي مسجد جامع «استرآباد» گزارش دادهاند. اما از تاريخ تولد و وفات او خبري به دست نيامد. زمان حياتش نيز قرن نهم و گاهي دهم ذکر شده است.
در نام خضرشاه استرآبادي نيز اختلاف است. به گفتهي «بياني»، نام وي در برخي نسخهها «حسن» ضبط شده است.
گفته ميشود در قرن نه يا ده، شاعر ديگري در «استرآباد» زندگي ميکرد که «خضرشاه» شهرت داشت. تخلّص او در شعر «فاني» بود. نامش «خواجه محمد» و شايد معاصر «سام ميرزاي صفوي» محسوب ميشد.
آثار:
نسخههاي خطي:
هيچ گزارشي از نسخ خطي آن در دست نيست.
نسخههاي چاپي:
چاپ نشده است.
گويا اين مثنوي بر وزن و سبک «ليلي و مجنون» «نظامي گنجوي» سروده شده است.
نسخههاي خطي:
هيچ گزارشي از نسخ خطي آن در دست نيست.
نسخههاي چاپي:
چاپ نشده است.
نسخههاي خطي:
هيچ گزارشي از نسخ خطي آن در دست نيست.
نسخههاي چاپي:
چاپ نشده است.
منابع:
اثرآفرينان 2/349؛ احوال و آثار خوش‌نويسان 1/175-176؛ تاريخ ادبيات در ايران، صفا 4/172؛ تاريخ نظم و نثر در ايران 1/344؛ تذکره‌ي روز روشن 199، 241؛ ترجمه مجالس النفائس 38، 211-212؛ دانشنامه هنرمندان ايران و جهان اسلام 212؛ دايرةالمعارف تشيع 7/155؛ الذريعة 9/296، 297، 803 و 12/89 و 18/392 و 19/197، 277؛ شعراي مازندران و گرگان 102؛ فرهنگ سخنوران 192، 311؛ فهرستواره کتابهاي فارسي 3/1676.