عبدالرفیع بن عبدالله فندرسکی استرآبادی

اثر آفرينان استرآباد و جرجان (استان گلستان)

عبدالرفيع بن عبدالله فندرسکي استرآبادي

حدود 1273-1312هـ.ق.

«عبدالرفيع بن عبدالله استرآبادي»، فقيه فاضل و دانشمند صاحب نامي در عصر خود بود.

ظاهراً در سال فتح «هرات» (1273هـ.ق.) در «فندرسک» «استرآباد» جامه‌ي هستي پوشيد و پس از تحصيل مقدمات و مراحلي از دانش آن روزگار، رهسپار مراکز علمي و ديني «عراق» (عتبات عاليات) گرديد. در «نجف اشرف» و «کربلا» از استادان بزرگ بهره برد و به مقام بلند علمي دست يافت. آنگاه راهي سرزمين مادري خود شد و در «راميان» زندگي کرد. تا سال 1312هـ.ق. زنده بود. شايد چند سال پس از آن بدرود حيات گفته است.

نويسنده «تراجم الرجال» احتمال داده است، عبدالرفيع استرآبادي همان شخص است که «آقابزرگ» در «نقباءالبشر» با نام «محمدرفيع استرآبادي» از وي سخن گفته است؛ زيرا عبدالرفيع در برخي از آثارش، نام خود را «محمدرفيع» نوشته است.

باتوجه به تقارن زماني، اين احتمال صحيح به‌نظر مي‌رسد. در آن صورت بايد گفت صاحب «المآثر» او را «صدرالافاضل» استرآبادي و مجتهدي که ساکن «کلاته خيج» است، توصيف کرده است.

آثار:

1. الفوائد الغروية

اين اثر، يک کتاب فقهي مختصري است که به روش کتاب‌هاي فقهي معروف، نگارش يافته است.

مولف سعي کرده است مسائل مشکل فقهي را مطرح و بدون حاشيه‌گويي و تطويل، به آنها پاسخ دهد.

وي در آغاز کتاب، در نه فائده، مطالب کلي فقه و استنباط احکام را توضيح داده است. سال تاليف اين اثر 1301هـ.ق. است.

نسخه‎هاي خطي:

1 نسخه‌ي خطي در «کتابخانه‌ي آيت‌الله العظمي مرعشي نجفي (ره)» به شماره 8851 در 191 برگ، کتابت سال 1301هـ.ق.، به خط مولف و با تصحيح و حواشي موجود است.

نسخه‎هاي چاپي:

چاپ نشده است.

2. مجموعة في الاحاديث

نسخه‎هاي خطي:

هيچ گزارشي از نسخ خطي آن در دست نيست.

نسخه‎هاي چاپي:

چاپ نشده است.

منابع:

تراجم الرجال 2/51؛ چهل سال تاريخ ايران 1/290؛ نقباء البشر 2/785؛ المآثر و الآثار 215.