محمدباقر محوی استرآبادی
اثر آفرينان استرآباد و جرجان (استان گلستان)
قرن 13هـ.ق.
آگاهي ما از شرح احوال و آثار «حاج ملا محمدباقر محوي استرآبادي» بسيار اندک است. همين‌قدر مي‌دانيم که وي عارف، اديب و شاعر بود. در اشعارش «محوي» تخلّص مي‌کرد.
احتمالاً در «استرآباد» ديده به جهان گشود و در «شيراز» سکونت اختيار کرد.
منابع تاکيد دارند که محوي استرآبادي در تحصيل علوم عقلي و نقلي کوشيد و از محضر «حاج ملا محمدحسن نائيني» بهره برد.
به احتمال زياد منظور از «حاج محمدحسين نائيني»، عارف مشهور «آرندي نائيني» متوفاي 1272هـ.ق. است.
به هر روي محوي با «رضاقلي خان هدايت» معاصر بود و آنها در «شيراز» با يک‌‌ديگر ديدار کرده‌اند.
آثار:
از محوي استرآبادي اشعار زيادي برجاي مانده است. اين اشعار به طور پراکنده در تذکره‌ها به دست مي‌آيد. «اثر آفرينان» معتقد است که اشعار وي در ديواني گردآمده است.
نسخههاي خطي:
هيچ نسخه‌ي خطي به دست نيامد.
نسخههاي چاپي:
چاپ نشده است.
به‌نظر مي‌رسد اين مثنوي غير از ديوان محوي استرآبادي است.
نسخههاي خطي:
1 نسخه‌ي خطي در «کتابخانه‌ي دانشكدهي ادبيات و علوم انساني دانشگاه فردوسي مشهد» به شماره 271 در 15 برگ موجود است.
نسخههاي چاپي:
چاپ نشده است.
منابع:
اثرآفرينان 5/189؛ حديقة الشعراء 3/1612؛ الذريعة 9/1012؛ رياض العارفين 280-281؛ ريحانة الادب 5/250-251؛ طرائق الحقائق 3/247؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ايران 475؛ فرهنگ سخنوران 527؛ گلزار جاويدان 3/1305؛ مجمع الفصحاء، بخش دوم از جلد دوم 1380.